Δεν είναι και λίγα όλα αυτά που περάσαμε και συνεχίζουμε να περνάμε στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία και βάλε. Οικονομική κρίση που όσο και αν μας εφησυχάζουν πως πάει και πέρασε, συνεχίζει να επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας, καραντίνα και περιορισμοί που συνόδευσαν τον κορονοϊό και άλλαξαν υποσυνείδητα τον τρόπο σκέψης αλλά και τις συνήθειες μας. Γενικότερα, όσο απομακρυνόμαστε από τα προηγούμενα χρόνια τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και τις παθογένειες που σημάδεψαν τις ζωές μας, άλλου περισσότερο και άλλου λιγότερο, κι εμάς τους μεσήλικες αλλά ίσως ακόμα πιο πολύ τις νεότερες γενιές.Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το δύσκολο περιβάλλον έρχεται η παράδοση, τα έθιμα που μας υπενθυμίζουν πως μπορεί να «ανήκωμεν εις τη Δύσιν» αλλά ταυτόχρονα πατάμε γερά με το ένα πόδι στην Ανατολή και αυτές μας οι ρίζες που καθορίζουν το δικό μας μοναδικό, καλό ή κακό αλλά σίγουρα μοναδικό DNA, παραμένουν στέρεες και σταθερές σε πείσμα των καιρών μαζί με τους επαγγελματίες της πόλης τους απλούς πολίτες όπως και τους εργαζομένους στις υπηρεσίες του δήμου μας
